Deze morgen om 9u vertrokken richting Lone Pine en de Alabama Hills. Het is opnieuw stralende zon en geen wolkje aan de lucht.
We rijden via het gebouw van Capitol Records richting snelweg. Met zijn 13 aardbevingsbestendige verdiepingen in de vorm van een grammofoonplaat is het één van de meest herkenbare gebouwen in Hollywood. Het was het eerste ronde torengebouw ter wereld. Boven staat een licht dat voortdurend het woord "Hollywood" spelt in morsecode.
Onze eerste echte stop is Red Rock Canyon State Park, een heel mooi "rode-rotsen" park met heel wat spectaculaire rotsformaties in alle mogelijke kleuren. Elk canyon is uniek dankzij de levendige kleuren. Je vindt er, naast de prachtige rotsen, ook heel wat Joshua Trees. Door de nabijheid van LA was het Park in het verleden meermaals de locatie voor filmopnames, zoals The Mummy, Zorro, Jurassic Park, Planet of the Apes enz. Daarnaast kwam het ook voor in het videospel Fallout : Las Vegas.
Wat een prachtig park is dit, en zo goed als onbekend. De meesten vliegen hier gewoon voorbij op weg van LA naar Death Valley. Het is echter een, lange, stop meer dan waard. We hebben er ontelbare foto's geschoten en door de steeds wisselende belichting (zon, geen zon, sluierwolken) kregen we precies steeds een ander park te zien.
Red Rock werd een State Park in 1969 nadat de familie van de Duitse immigrant Rudolph Hagen het overliet aan de State of California. Hij had het vroeger bekomen door toestemming te kopen om er mijnbouw te verrichten. Later baatte hij zelf het park uit met een eerste visitorcenter waar hij kaarten aan de bezoekers gaf om zo makkelijker bepaalde rotsformaties te vinden.
Red Rock lag 10 miljoen jaar geleden op de bodem van een gigantisch meer. Sediment stroomde naar beneden van de vroegere Sierra Mountains en vormde verschillende lagen. Onder invloed van tijd en druk werden zand en modder omgevormd tot enorme rotsplaten. Door het constant verschuiven van de aardplaten werd de bodem omhoog geduwd en het meer droogde op. Daardoor werden de verschillende lagen zichtbaar. Wind en erosie deden de rest van het werk en creëerden de spectaculaire rotsformaties zoals we ze vandaag zien.
De verschillende lagen staan onder een hoek van 17 graden en de vormen ontstaan omdat de hardere, rode, rotsen, de zachtere lichtkleurige rotsen eronder beschermden tegen regenval.
De rode kleur is te danken aan het bijzonder hoge ijzergehalte in de rotsen.
Het Visitor Center is, door gebrek aan fondsen, inmiddels al enige tijd gesloten, maar van thuis uit hebben we ons goed voorbereid om de Hagen Trail te lopen. Alhoewel de wandeling zelf maar zo'n 2,5 km lang is konden we er wel uren doorgebracht hebben in de ontelbare canyons en washes.
Als je enkel de trail wilt lopen dan moet je geen inkom betalen vermits de ingang van de trail direct links van de baan ligt eens je de afslag naar Red Rock genomen hebt. Wil je verder gaan en een korte scenic loop rijden (10-15 minuten) dan betaal je 6$ via het enveloppe-systeem. Wij hebben het ook zo gedaan en hopen zo een klein steentje bijgedragen te hebben om het visitorcenter ooit opnieuw te zien openen.
Er kan ook in het park gekampeerd worden en daarvoor zijn alle voorzieningen aanwezig (wel geen winkel).
Wij kunnen echt iedereen aanraden om wat tijd voor dit schitterende park vrij te maken op de weg van of naar Death Valley of LA.
Meer informatie over de trail, inclusief plannetje en benamingen van de rotsformaties kan je vinden op http://nl.everytrail.com/guide/hagen-trail
Na zowat 2,5u in Red Rock is het, jammer genoeg, tijd om verder te rijden, richting Owens Lake, een drooggevallen voormalig zoutmeer op ongeveer 8 km ten zuiden van Lone Pine.
Het meer viel rond 1924 droog als gevolg van de bouw van het
Los Angeles Aquaduct, die begon in 1913. Het aquaduct leidt het water van de
Owens River, dat vroeger naar het meer stroomde, naar de stad Los Angeles voor
de drinkwatervoorziening daar. De ontstane zoutvlakte zorgde voor stofstormen
in de omgeving. In de jaren 90 dwong de Environmental Protection Agency daarom
af dat er weer genoeg water naar het meer werd geleid voor vegetatie, die de
bodem vast kan houden. Sindsdien is het Los Angeles Department of Water and
Power verantwoordelijk voor de aanplant en het onderhoud van gras op de
zoutvlakte. Ook werden enkele delen weer gedeeltelijk onder water gezet. De drooggevallen zoutvlakte wordt ook gebruikt voor
zoutwinning.
en op deze manier werden bovenstaande foto's gemaakt...
Vermits we nog redelijk vroeg zijn besluiten we om vandaag nog richting Alabama Hills te rijden. Bij het Visitor Center in Lone Pine halen we een kaart van het gebied op.
Eigenlijk is het wel een beetje verwonderlijk om hier dergelijk mooi gebied van gladde rotsen aan te treffen, als het ware ingesloten tussen de hoge, ruwe bergtoppen van de Sierra Nevada, ten westen ervan, en anderzijds de desolaatheid van Death Valley ten oosten.
Ook hier werden talloze filmopnames gemaakt. Destijds vooral westerns maar oa ook voor Gladiator, Star Trek, Dinosaur, Iron Man en Transformers werden hier fragmenten ingeblikt.
Vooral het gedeelte dat nu Movie Flat genoemd wordt gewaardeerd door regisseurs omwille van het specifieke landschap van grote, ronde rotsen en bogen waardoor je de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada kan zien.
Je kan er 2 routes rijden, de Tuttle Creek Road in het meest zuidelijke deel van de Alabama Hills en de Movie Road dat door het Movie Flat gebied loopt.
Daarnaast kan je ook nog via de Whitney Portal Road richting Sierra Nevada. Van hieruit zijn er schitterende uitzichten op de Mount Whitney, na de Denali (Alaska) de hoogste berg van de VS (4418m).
De Mt Whitney maakt deel uit van het Sequoia National Park, wat van deze kant van de Sierra Nevada niet te bereiken is. Bij ons was deze weg jammer genoeg reeds afgesloten omwille van de sneeuwval. Meestal gaat die pas in de lente opnieuw open.
Owens Lake gezien vanaf de Whitney Portal Road
de reeds besneeuwde Sierra Nevada met rechts de Mt Whitney
Het is vandaag heel wat vlugger donker dan de vorige dagen, ook al omdat de zon snel verdwijnt achter de hoge toppen van de Sierra Nevada. We besluiten dan ook om pas morgen een echt bezoek te brengen aan de Alabama Hills. Op voorwaarde dat...het niet regent, want tot onze verbazing wordt nu ineens regen voorspeld voor morgen. We zullen zien...
Maar eerst moeten we, uiteraard, nog even een dirt road rijden...
Niettegenstaande het vandaag opnieuw prachtig weer was is het nu, om 21u...minus 7 graden celcius en dit, in combinatie met een strakke wind, is écht bitter koud. Gelukkig is er een goede verwarming in onze kamer.
Overnachting in : Best Western Plus Frontier
Aantal gereden km : 366
Beste vakantiegangers,
BeantwoordenVerwijderenBijzonder leuk om jullie via dit verslag te kunnen volgen tijdens deze Amerikareis. Zo te zien genieten jullie er van, het is dan ook prachtig weer.
Veel plezier tijdens het vervolg van de reis.
Groet, Marco.
Mooie foto's weer!
BeantwoordenVerwijderen